از بعد حوادثی که در سال گذشته، به برکت انتخابات آزاد! در یک کشور به ظاهر اسلامی انجام شد و آنچه روی داد که ما شاهد برخی از این حوادث بودیم و بعد هم جریان طرح ریزی شده و منسجم رسانه غیر ملی، از برنامه ریزی برای تظاهرات گرفته تا مقابله و دفع مثلا فتنه و بالابردن و بت کردن آقای به ظاهر رهبرشان که من هیچگاه نفهمیدم اگر ایشان رهبر آنهاست که چرا باید اینقدر در بوق و کرنا کنند که ارزش انسانها به تبلیغ و تمجید و شجره نیست و اگر هم نیست که هیچ، که این کارها فایده ای ندارد و هزاران کار به اصطلاح فنی و کارستانی از ساختن شاخص و آوردن افراد مختلف در لباسهای مختلف و برچسب های مختلف گرفته تا همین امشب...، آنهم برای این که بعد از یکسال از حضور عده ای خس و خاشاک و بی عدد و صفر ومحارب و ضد ولایت فقیه که در تاریخهای مختلف هم به انواع و اقسام طریقهای مختلف سعی کردند بگویند و به عالم و آدم بقبولانند که ما توانستیم این جریان خس و خاشاکی نرم مخملی را بخوابانیم ... پس چرا هر مدتی یکبار که جامعه خفته رو به آرامش و مرداب شدن میرود را با فوتی به آتش زیر خاکستر همین خس و خاشاک، به هوا میفرستند و خرمنی را به راه می اندازند که دودش چشمان نادانها را کور میکند و آتشش ریشه بی اساس خودشان را از بنیاد میسوزاند.
باز امشب با فوتی دیگر و با زنده کردن یاد ندای شهید که نام ایران را در جهان معنا داد، اگر چه ما باز هم به اصطلاح طراح داستانش بودیم، آمدند و آتش 22 خرداد را برای حماسه ای دیگر با همان خس و خاشاک معروف شعله ورتر کردند تا هر آن کس در هر بعد و مسافتی که هست، با هر عقیده و مسلکی،
فردا از نهرم آتش ما بهره گیرد تا
عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
تمامي نظرات بدون استثنا درج خواهد شد بجز نظراتي كه حاوي كلمات ركيك باشد.